XIII (krótki)

Jak tylko wróciłem do domu Anubisa, poszedłem do pokoju. Nie miałem ochoty na rozmowe z kim kolwiek. Nie pamiętam kiedy zasnąłem.

Przez kilka kolejnych dni popołudniami siedziałem sam w pokoju. Pokłóciłem się z Fabianem i Alfiem. Dziewczyny też ze mną nie gadały. Fabian nawet przeniósł się do pokoju Alfiego i Jerome'a bo chłopaki mają w pokoju 3 łóżka. A ja zostałem sam. Tak minął mi tydzień. W sobote obudziłem się dość wcześnie ale nie miałem siły wstać. Czułem się jakby mnie ciężarówka przejechała. Musiałem się przeziębić kiedy ostatniego wieczoru siedziałem w deszczu na dworze. Nie wychodziłem prawie w cale z pokoju. Nie miałem siły. Ciężko mi było zasnąć. A kiedy mi się to udało:

Widziałem siebie w lustrze. Byłem ubrany w jakieś dziwne szaty. W ręku trzymałem miecz. W oddali słychać było odgłosy walki. Znowu to samo. Podniosłem miecze. Był ciężki ale i piękny. Spojrzałem ponownie w lustro. Coś za mną się poruszyło. Odwróciłem się. Nikogo nie było. Postanowiłem rozejrzeć się po pokoju. Był niesamowity. Wszędzie pełno złota. Chciałem się odwrócić aby obejrzeć drugą część gdy nagle usłyszałem kroki. Spojrzałem w lustro. Jedyne co zobaczyłem to mężczyznę z sztyletem w ręce, szybko się odwróciłem, ale było już za późno. Sztylet tkwił w moim boku. 

----

Jest to chyba najkrótszy rozdział jaki kiedykolwiek napisałam.

Ale jest to taki wstęp do kolejnego rozdziału.

Rozdział pisałam u kuzynki gdyż ja nie mam internetu. 

Podczas burzy uderzyło w antene. Dlatego mam rade dla tych, którzy mają internet sciągany przez antene. Nawet przy najmniejszej burzy odłączajcie internet. 

To, że tak długo nie pisałam usprawiedliwiam tym, że niedawno zalało mi dom. Zresztą większość z Was zapewne wie jak mocne deszcze były w ostatnich dniach. Dzisiaj też.

I od razu chcę uprzedzić, że kolejny rozdział będzie najprędzej w sobote, ponieważ jadę na tygodniową wycieczkę.