XX

Kiedy wróciliśmy do domu od razu się położyłem. Wiem, że jak się jest z dziewczyną to bywa ciężko i czasami boleśnie, ale to była przesada. Jak tylko się od siebie odczepiliśmy myślałem, że wybuchne. Przez moje ciało przechodziły dreszcze i czułem jak wbijają we mnie rozżarzone noże. Brr. Jak o tym pomyśle, to mi gęsia skórka wychodzi. W każdym razie pogodziliśmy się, ale akurat teraz kiedy nie możemy się do siebie zbliżać. Następnego dnia poszliśmy do szkoły, a po lekcjach wróciliśmy do tuneli. Przeszedłem przez niewidzialną tarczę. 

- Gaduło. Teraz ty. - powiedziałem z nadzieją, że jeszcze będzie mogła przejść. Ruszyła w moją stronę, a ja zacząłem czuć lekki ból. Przeszła. 

- Udało się! - krzyknęła.

- Chodźmi. - powiedziałem i w odległości kilku metrów od siebie ruszyliśmy w kierunku kolejnych drzwi. Szukaliśmy jakiegoś znaku lub dźwigni która otworzyła by drzwi jednak nic takiego tam nie było. w pewnym momencie u szczytu zauwarzyłem skrzyżowaną laskę i bicz Ozyrysa. Stanąłem wyżej i przejechałem palcem po rzeźbieniu. W sali pojawiło się jasne światło i drzwi się otworzyły.

- Jesteś lepszy od klucza. - skomentowała Gaduła.

- Haha. Bardzo śmieszne. Idziesz? - powiedziałem i weszliśmy do środka. Szliśmy jakiś czas gdy nagle pojawiło się światło, a przed nami znalazła się postać. Był to Ozyrys.

- Witaj, mój synu. - powiedział. Patricia patrzyła na niego z wielkimi oczami.- A więc to jest wybranka twojego serca. 

- Tak. Przedstwiam Ci Patricię. 

- E.ee. Witam. - powiedziała dziewczyna.

- Mój synu. Niemądrze postępujesz czytając wszystko co napotkasz na swej drodze. Przez to nie możesz się zbliżyc do ukochanej. Jest jednak sposób, żeby złamać klątwe. Wkrótce go odkryjesz. Ale najpierw. Czeka cię próba. Będziesz musiał stawić czoła armi Ra. Wierzę w ciebie, jednak będziesz potrzebował pomocy. - Ozyrys wyciągnął rękę w moją stronę odsłaniając duży pierścień który zamiast oczka miał skrzyżowną laskę i bicz. - Proszę. Będzie cię chronił i da ci moc. A! Jeszcze jedno. Cokolwiek miało by się działo chroń dziewczynę. - wskazał na Patricię. - Jest twoją Wybranką. To ona daje Ci siłę i jeste kluczem do zwycięstwa. - powiedział i zniknął.

- Czy to był Ozyrys? - spytała Gaduła.

- Tak. We własnej osobie. - odpowiedziałem z uśmiechem. Założyłem pierścień na palec i poczułem ciepło. Poczułem nagły przypływ energii. Zbliżyłem się do Patrici. Czułem ból, ale był do zniesienia.

- A więc... Moja wybranko. Wracamy. - zapytałem i nasze usta złączyły się w pocałunku.

---

Dziękuję Wam za miłe komentrze pod poprzednim rozdziałem.

Nie macie pojęcia jak miło mi było wejść dzisiaj na bloga a tam 19 komentarzy.

Mam nadzieję, że i pod tym znajdzie się podobna ilość.

Jeszcze raz dziękuję. :)